NYC breidt de steun voor transgenderstudenten uit terwijl andere staten zich terugtrekken (2024)

Het Trevor Project biedt 24/7 LHBTQ-ondersteuning op het gebied van de geestelijke gezondheidszorgtolvrijop 866-488-7386. DeNationale levenslijn voor zelfmoordpreventieheeft getrainde crisisadviseurs beschikbaar op 800-273-8255 of door te sms'en naar 741741.

Voor Julie LaMendola is de ochtendrit van 45 minuten vanuit Bushwick, Brooklyn, om haar 5-jarige af te zetten op een school in East Village in Manhattan, plus de soloreis van 30 minuten terug, vermoeiend, maar de moeite waard.

Op de Neighbourhood School – een kleine en vooruitstrevende openbare school met een aantal stafleden en studenten die transgender zijn – beginnen docenten al op de kleuterschool met het incorporeren van bij de leeftijd passende manieren om genderidentiteit en voorkeursvoornaamwoorden te bespreken, zeiden ouders en opvoeders daar. LaMendola, wier partner transgender is, voelt zich gelukkig dat ze een school heeft gevonden die haar kind helpt zich te ontwikkelen tot een vriendelijk en attent mens die zich niet ‘raar’ voelt omdat hij deel uitmaakt van een queer gezin.

“Ze hebben het gevoel dat ze vragen kunnen stellen en kunnen zijn wie ze zijn”, zegt LaMendola. “Ik denk dat er minder gepest wordt als ieder van hen wordt geëerd als persoon, als individu.”

Terwijl andere delen van het land een golf van nieuwe ontwikkelingen hebben meegemaaktbeperkingen op het lesgeven over genderidentiteitheeft het grootste schoolsysteem van het land de tegenovergestelde aanpak gevolgd, door een reeks programma’s toe te voegen ter ondersteuning van transgender- en niet-binaire studenten.

Maar zoals de meeste dingen binnen het grootste schooldistrict van het land, varieert wat er op de 1.600 scholen van de stad gebeurt vaak van school tot school en zelfs van klas tot klas.

De onderwijsafdeling van de stad biedt eenLGBTQ+-curriculumals aanvulling op bestaande geschiedenislessen, en het biedt voortdurende professionele ontwikkelingsmogelijkheden voor schoolpersoneel, naast andere steun voor LGBTQ-studenten, aldus functionarissen. Er zijn Gender and Sexuality Alliance-clubs op alle niveaus die studenten ruimte bieden om vrijuit over hun genderidentiteit te spreken. De afdeling verstrekte dit jaar ook directe financiering aan ongeveer 200 scholen om op identiteit gebaseerde keuzevakken in te voeren.

“We zijn er trots op al onze jonge mensen te steunen en te accepteren”, zei woordvoerder Suzan Sumer van de onderwijsafdeling in een e-mail. “Alle openbare scholen in NYC worden aangemoedigd om middelen en programma’s aan te bieden ter ondersteuning van LGBTQ+, niet-binaire en transgender studenten, personeel en leden van de gemeenschap.”

New Yorkse stadbegon bijna tien jaar geleden met het opzetten van begeleiding voor transgenderstudenten, en blijft het bijwerken en uitbreiden, zeiden onderwijsfunctionarissen. De aanpak van de stad en de staat staat nu in schril contrast met plaatsen als Florida, waar gouverneur Ron DeSantis in maart een wet ondertekendehet verbieden van lessen over seksuele geaardheid en genderidentiteitin de kleuterklas tot en met de derde klas, en meer dan een dozijn staten die soortgelijke voorstellen overwegen, onderdeel van arecente opleving in de anti-LGBTQ-wetgevingonder leiding van Republikeinen in het hele land. In Texas maakte een rechtbank vorige maand de weg vrij voorde kinderwelzijnsorganisatie om ouders te onderzoekenwegens misbruik als zij genderbevestigende zorg verlenen.

In New York daarentegen zeggen overheidsrichtlijnen dat scholen kunnen bepalen of ze de genderidentiteit van een leerling met hun familie willen delen.op basis van de veiligheid van de leerling.

En hoewel New York bescherming biedt, treft de anti-transgender-reactie nog steeds stadsscholen, volgens functionarissen die zich zorgen maken over de bedreigingen aan het adres van scholen die discussies over genderidentiteit in de klas opnemen.

Alex Zimmerman/Chalkbeat

‘Hoe komen we aan de middelen?’

Het aantal jongeren tussen 13 en 17 jaar dat zich identificeert als transgender is de afgelopen jaren landelijk bijna verdubbeld, volgens een rapport dat deze maand is vrijgegeven door deWilliams Institute, een onderzoekscentrum gehuisvest aan de rechtenfaculteit van de Universiteit van Californië, Los Angeles. (Het nieuwe rapport keek naar gezondheidsonderzoeken van de overheid van 2017 tot 2020 en bevatte geen gegevens voor kinderen jonger dan 13 jaar.)

Bijna 1 op de 5 mensen die zich in het hele land als transgender identificeren – of ongeveer 300.000 – zijn tussen de 13 en 17 jaar oud, waarbij New York de hoogste cijfers heeft, zo blijkt uit het rapport van juni. Ongeveer 3% van de jongeren in New York is transgender.

Gregory Payton,een professor psychologie aan het Teachers College van Columbia University en een klinisch psycholoog gespecialiseerd in de geestelijke gezondheid van LGBTQ-jongeren, zei dat hij de afgelopen jaren een duidelijke toename heeft opgemerkt in het aantal gender-niet-conforme, gender-non-binaire of transgender-jongeren, deels omdat ouders en de samenleving meer accepterend zijn geworden.

Maar toch zei hij dat er nog steeds een “enorm stigma” bestaat. Er zijn maar weinig onderwijzers die specifiek zijn opgeleid op het gebied van genderidentiteit, en velen kunnen, “bewust of onbewust, hun leerlingen door een genderlens bekijken en vervolgens bewust of onbewust het geslacht van hun leerlingen bekijken”, aldus Payton.

Hoewel de demografische en geestelijke gezondheidsgegevens beperkt blijven, stelt de LGBTQ-zelfmoordpreventie-non-profitorganisatie Trevor Projectheeft onlangs naar schatting 34.000 LGBTQ-jongeren ondervraagdin de leeftijdsgroep van 13 tot 24 jaar in het hele land, waarbij werd vastgesteld dat bijna 20% van de transgender- en niet-binaire jongeren het afgelopen jaar een zelfmoordpoging heeft gedaan, met hogere cijfers voor gekleurde jongeren vergeleken met hun blanke leeftijdsgenoten. Onder LGBTQ-jongeren die in een accepterende gemeenschap leven, rapporteerden mensen aanzienlijk lagere zelfmoordpogingen, zo bleek uit het onderzoek.

In overeenstemming met het onderzoek ziet Payton naast de toename van gender-nonconforme, gender-non-binaire en transgenderjongeren ook een toename van angst, depressie en stress. Hij maakt zich zorgen dat er niet genoeg artsen zijn die zijn opgeleid om met zulke jonge mensen te werken.

“Ons vakgebied is hier echt niet op voorbereid”, zei Payton over de psychologiegemeenschap. Dat zou een overloopeffect kunnen hebben op scholen die ook worstelen met de vraag hoe ze leerlingen het beste kunnen ondersteunen.

“Het is opmerkelijk hoeveel de ervaring van een leerling kan variëren, afhankelijk van de leraar of directeur… Het is niet zo dat de scholen iets niet willen doen of er niets om geven. Zoals met alles in het onderwijs is het: ‘Hoe komen we aan de middelen?’” zei hij. “Iedereen probeert hiervoor op te schalen en er meer competenties omheen te ontwikkelen. Maar in dat proces krijg je natuurlijk studenten die niet de ondersteuning krijgen die ze nodig hebben.”

‘Hij voelde zich daar niet veilig’

Voor Jean, een moeder in de Upper East Side van Manhattan, was haar kind zich er al op driejarige leeftijd van bewust dat hij een ‘ander soort hij’ was, zei ze. Ze communiceerde dit met zijn leraren bij P.S. 290, maar had nooit het gevoel dat de school van haar eerste klas hem volledig steunde. (Om privacyredenen vroeg de moeder om haar middelste naam te gebruiken.)

Studenten van P.S. 290, een Nationale Blue Ribbon-school, heeft onlangs deelgenomen aan een lokale showcase waarin werd gedeeld hoe hun leerproces hun vermogen ondersteunde om kwesties als racisme, seksisme en hom*ofobie aan te pakken, aldus functionarissen van het onderwijsdepartement. Toch had Jean het gevoel dat de school de behoeften van haar zoon als transgender persoon afwees of negeerde.

De eerste lesopdracht van dit jaar – het verhaal van de voornaam van het kind – leek misschien onschuldig, maar het project was verontrustend voor een kind dat zijn naam veranderde, zei Jean. Een ander kind in de klas kende haar zoon ook toen hij zijn dode naam gebruikte, of hoe sommige transgenders de naam noemen die ze bij de geboorte hebben gekregen. Jean vond dat de school dat niet als lesmoment gebruikte.

‘Mijn kind had de school ten goede kunnen veranderen’, zei Jean. “In plaats daarvan voelde hij zich daar niet veilig.”

Haar zoon, die ook een leerstoornis heeft, had te kampen met schoolweigering sinds hij in 2018 op de kleuterschool begon. Hij miste een aantal dagen en moest de kleuterschool overdoen. De moeder ging akkoord met de verhuizing, in de hoop haar zoon een nieuwe start te geven.

Jean's relatie met de school werd in de loop der jaren steeds beladener, en in februari van dit jaar meldde de school haar wegens onderwijsverwaarlozing. Een medewerker van de Administration for Children's Services sloot de zaak af zodra ze Jean hielp haar kind een therapeut te bezorgen, nadat ze maandenlang op de wachtlijst had gestaan. De moeder haalde haar leerling uit de eerste klas in maart uit de klas om hem thuis les te geven.

“Het is geen ideale situatie, maar ik heb niet het gevoel dat ik een keuze heb”, zei ze over het thuisonderwijs van haar kind. “Met een leerstoornis en bovendien transgender zijn, wetende dat een kind een beetje anders is, bleven ze bij mij thuis kijken naar het probleem. Mijn kind wilde niet op die school. Wat deden ze om ervoor te zorgen dat mijn kind daar wilde zijn?

Jean heeft vorige week een klacht ingediend bij het Office of Civil Rights van het Amerikaanse ministerie van Onderwijs wegens vermeende discriminatie op grond van geslacht, handicap en vergelding. P.S. De directeur van 290 reageerde niet op vragen.

Het onderwijsdepartement zei dat de school stadsbrede richtlijnen volgt die zeggen dat “scholen proactief moeten zijn in het creëren van een cultuur en praktijken die alle leerlingen respecteren en waarderen en het begrip van genderidentiteit en -expressie binnen de schoolgemeenschap bevorderen.”

‘Laten we het samen uitzoeken’

Jean's ervaring voelde dramatisch anders aan dan in het kleuterklaslokaal waar LaMendola haar dochter naartoe stuurt.

Alex Zimmerman/Chalkbeat

Tijdens de eerste schoolweek kreeg ieder kind van de Buurtschool een teddybeer, een troostobject om de kinderen door elke klas te volgen en hoort bijeen sociaal-emotionele benadering gecreëerd door een professor en auteur van Bank Street College, Lesley Koplow.Als vroege gemeenschapsopbouwende activiteit vroeg de lerares de kinderen om de namen en leeftijden van hun beren te geven, en bij het creëren van haar eigen kijk op het project vroeg ze ook om de voornaamwoorden van de beren. Leerlingen konden kiezen uit een reeks: meisje, jongen, zowel jongen als meisje, noch jongen noch meisje, iets anders, of helemaal niets delen. De studenten werd ook gevraagd dezelfde informatie voor zichzelf te geven.

Met dank aan Julie LaMendola

Voor LaMendola voelde het als een veilige manier voor kinderen om hun identiteit te uiten en, zo hoopte ze, haar dochter zich geaccepteerd te laten voelen. Haar dochter gebruikt zij/zij-voornaamwoorden.

Dianne Pannullo, een 21-jarige ervaren lerares uit de buurtschool die de klas van LaMendola's dochter leidt, had teddyberen al een tijdje in haar gezamenlijke kleuterklas en eerste klas opgenomen, maar voegde de voornaamwoorden pas twee jaar geleden toe. Ze werd geïnspireerd door een collega die onthulde dat ze niet-binair waren en veranderde hun naam terwijl ze op de school werkte. De collega deelde hun ervaringen over het opgroeien en het zich niet identificeren als meisje of jongen, en hoe belangrijk het was voor collega's en vrienden om hun nieuwe naam te gebruiken.

“Ze brachten ons veel kennis”, zei Pannullo over het opnemen van genderidentiteit in de les met de beren. “We doen het en leren en veranderen het gaandeweg.”

De school heeft ook een tweemaandelijkse LGBTQ-steungroep genaamd de Rainbow Coalition. Sommige leraren vonden het belangrijk om genderidentiteit op de basisschool aan te pakken nadat ze met volwassenen hadden gesproken die zeiden dat ze hun identiteit al kenden op de kleuterschool of in de eerste klas, zei Pannullo.

“Kinderen zijn zo duidelijk. Als je een transgender kind hebt, zijn ze niet in de war door wie ze zijn”, zei ze.

Soms blijven scholen weg van lesgeven over genderidentiteit omdat ze dit als te controversieel vinden, maar Payton, de psycholoog, is van mening dat scholen al over genderidentiteit praten – ook al weten ze dat niet.

“We praten er gewoon over op een manier die stereotiep is, en als het geïnternaliseerd wordt, kan het voor een groot deel veel leed veroorzaken,” zei hij. “Ouders begrijpen niet volledig hoeveel competentie, spreekvaardigheid of genderbewustzijn hun kinderen op jonge leeftijd hebben.”

LaMendola begrijpt waarom sommige gezinnen er moeite mee hebben.

“Sommige volwassenen zeggen: ‘Ik snap het niet, ze zijn nog zo jong.’ Dit is precies het moment waarop je met je kind moet praten. Het gaat erom je kind te eren en hem te laten weten dat je er bent voor je kind, wat het ook is”, aldus LaMendola. “Ik denk dat ouders het niet leuk vinden, omdat je dan moet praten over dingen waarvan je niet weet hoe je ze moet uitleggen. Maar dat is het hele leven. Laten we er samen achter komen.”

Amy Zimmer is bureauchef voor Chalkbeat New York. Neem contact op met Amy via azimmer@chalkbeat.org.

Als u problemen ondervindt bij het bekijken van dit formulier op mobiel,ga hier.